အိုးတန်ဆန်ခတ် ပြောနည်း
ရှေးခေတ်မြန်မာတို့သည် ထမင်းချက်ရာ၌ ပြည်ဝင်အိုး၊ ခွက်ဝင်အိုး၊ စလယ်ဝင်အိုး စသည်ဖြင့် အိုးကြီး၊ အိုးငယ် ခွဲခြားလျက် ရှိလေသည်။
အိုးသေးသေး၌ ဆန်များများ ထည့်၍ ချက်လျှင် ပျော့စိစိ မနူးမနပ် ဖြစ်ကာ ထမင်း ပျက်စီး သွားတတ်သည်။
အိုးကြီးကြီး၌ ဆန်အနည်းငယ်မျှသာ ထည့်၍ ချက်လျှင်လည်း ထမင်းအိုးတွင် ကပ်ပြီး တူးခြစ် သွားတတ်သည်။ ထမင်းကောင်းကို မရနိုင်ပေ။
အိုးကြီး၊ အိုးငယ်နှင့် လိုက်ဖက်သော ဆန်အနည်း အများကို ချင့်ချိန်ထည့်ပြီး ချက်မှသာလျှင် ထမင်း ကောင်းကောင်း ဖြစ်လာနိုင်ပေသည်။ အိုးနှင့်ဆန် တန်ရုံဟူသော ဆိုရိုးစကား ရှိလေသည်။
ထိုနည်းတူ စကားပြောရာ၌ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အကြောင်းကိစ္စနှင့် လိုက်လျောညီထွေ ဖြစ်အောင် မယုတ်မလွန် စကားပြောခြင်းသည် အိုးတန်ဆန်ခတ် စကားပြောနည်း မည်၏။
အိုးသေးသေး၌ ဆန်များများ ထည့်၍ ချက်လျှင် ပျော့စိစိ မနူးမနပ် ဖြစ်ကာ ထမင်း ပျက်စီး သွားတတ်သည်။
အိုးကြီးကြီး၌ ဆန်အနည်းငယ်မျှသာ ထည့်၍ ချက်လျှင်လည်း ထမင်းအိုးတွင် ကပ်ပြီး တူးခြစ် သွားတတ်သည်။ ထမင်းကောင်းကို မရနိုင်ပေ။
အိုးကြီး၊ အိုးငယ်နှင့် လိုက်ဖက်သော ဆန်အနည်း အများကို ချင့်ချိန်ထည့်ပြီး ချက်မှသာလျှင် ထမင်း ကောင်းကောင်း ဖြစ်လာနိုင်ပေသည်။ အိုးနှင့်ဆန် တန်ရုံဟူသော ဆိုရိုးစကား ရှိလေသည်။
ထိုနည်းတူ စကားပြောရာ၌ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အကြောင်းကိစ္စနှင့် လိုက်လျောညီထွေ ဖြစ်အောင် မယုတ်မလွန် စကားပြောခြင်းသည် အိုးတန်ဆန်ခတ် စကားပြောနည်း မည်၏။
No comments:
Post a Comment